Dag 8 11-1-08 Naar het ziekenhuis

Sinds de krampjes zijn mijn nachten kort. Dat is lastig, maar je raakt er ook al weer aan gewend. Van verschillende kanten (Oom Hans, mijn broer Joep, en een neef Michiel onder andere) krijg ik de berichten dat het allemaal zo hoort en dat je er vanzelf aan went, zo niet dat het in ieder geval eindig is. Na een paar weken is de boodschap slaapt hij wel door.Vannacht was hij verbazingwekkend stil en rustig. Ook werd hij niet wakker om de 3 uur ’s avonds, dat ik de hoop had dat hij misschien wel wat rust in zijn darmen had gevonden. Om half elf voeding om half één schrok ik wakker van een paar huiltjes en toen ik hem verschoond had, zag ik dat hij eigenlijk nog een uurtje slapen moest. Om twee uur gaf ik hem zijn fles die hij met moeite dronk, slaperig, net zoals hij in het begin was. Ik was ook slaperig. en toen was het ineens vijf uur en ik was blij dat hij zo stil was geweest. Sinds lange tijd had ik een paar uur achter elkaar geslapen. Ik haalde hem uit zijn bed en ging hem verschonen. Pies en een beetje poep. O ja, ook nog even tempen, want dat was ik in alle slaap om twee uur vergeten.Het is eigenlijk wel jammer dat ik niet alles weet, maar waarschijnlijk daarom zijn er ook zoveel mensen die zich bezig houden met het welleven van mijn kind: Kraamverzorgster, verloskundige, huisarts. Chris was 38,7 en zover ik wist kunnen kinderen ineens heel koortsig worden. Geen reden tot zorg, ware het niet dat ik ergans had zien staan dat ik iets moest doen als hij te heet was. Even lezen en daar stond: >38,0 verloskundige bellen.En dan gaat het ineens snel. Ik ben nu thuis van een ochtend ziekenhuis waar jij in je mandje ligt op de couveuse afdeling. Hartbewaking, ademhaling wordt gemeten, bloedgassen. Bloed is afgenomen, ook een poging om ruggemergvloeistof af te tappen, maar dat resulteerde in drie keer niks. Ze zijn bang voor een infectie en preventief krijgt hij anti-biotica.

chris-ziekenhuis-1.gif
Ik ben een beetje verdrietig omdat ik niks voor hem doen kan. Strakjes douw ik er een flesje in en dan is mijn taak weer gedaan. Ik hoop maar dat het snel weer goed gaat.

Philippe

geboren in 1969, al heeel lang in het onderwijs, passie voor muziek, een eigen bedrijf, mooie dingen maken, PC fanaat, vooral strakke Dell latitude E laptops, kwaliteitsbewaker en wil daar graag verder in.

One thought to “Dag 8 11-1-08 Naar het ziekenhuis”

  1. lieve schatten, wat jammer dat de start van jullie mannetej zo moeizaam moet verlopen. Hopelijk gaat het snel beter en kunne jullie volop gaan genieten van alle leuke dingen die er ook zijn. Nachten niey slapen vallen weg op het moment dat hij naar je gaat lachen, poepbroeken vallen in het niet bij allee leuke dingen die het kereltje zal gaan doen.
    Volg je hart en je krijgt het liefste kind van de hele wereld.
    dikke zoen, Hildemarthe

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *