jaar 2.8 een mayonaise allergie?

Kijk eens goed op zijn wang. Ja, dubbelklik op de foto en hij vergroot wat em als je het goed ziet, zie je een rode plek. Dat krijgt ie als hij mayo op zijn wang krijgt en het er niet meteen vanaf gehaald wordt. We heben het al een paar keer gemerkt, maar het is toch echt. Ik heb er nog nooit van gehoord. Mayonaise is een eenvoudig goedje met weinig huid onvriendelijke stoffen: Ei wordt door sommigen in het haar gesmeerd, olie is alleen maar vet en wat mosterd is dan de enige verdachte. er zitten natuurlijk een beetje peper achtige stoffen in en misschien is zijn gevoelige huidje daar extra gevoelig voor. Het zou kunnen. Feit blijft dat als hij lekker patat aan het eten is, we meteen moeten poetsen want anders komen de rode vlekken. 

Onze Chris is een nieuwe-tijds-kind als het gaat om overgevoeligheden. Het is zo opvallend dat er allerlei nieuwe overgevoeligheden de grond uit spruiten, alsof ze er altijd geweest zijn. Als je erop let komt het zoveel in het nieuws. Laatst was er een meneer die niet tegen electromagnetische straling kon. Dus geen enkel electrisch apparaat in zijn huis te vinden. Of de beroemde overgevoeligheden voor geuren en chemische (lees synthetische) stoffen. Van die mensen die alles geur en parfumvrij moeten hebben. Maar het gaat ook nog soms verder. Mensen die geuren ruiken van synthetische stoffen, daar op reageren natuurlijk, zelfs als andere mensen het niet kunnen ruiken. Het gaat erg ver. Maar je hoort mij niet zeggen dat het niet zou kunnen of dat het onzin is. Ik ken helaas een paar  mensen die spontaan beginnen te kuchen als ik nog niets ruik en zij al een geurkaarsen winkel op 500 meter waarnemen. Er zit een kern in.

Maar waar stopt het? Is dit hoe de mensheid zichzelf vernietigd? Geen atoombommen of chemische wapens, maar allergisch voor alles worden, je lichaam die zich evolutionair verzet tegen de snelheid van ontwikkeling. Het is overigens echt iets westers. Iets voor mensen die in de technologische samenleving veel tijd hebben om te letten op de gevolgen van bepaalde invloeden op het leven. Ik denk als ik een hardwerkende boer zou zijn, zo’n tweehonderd jaar geleden en thuiskomen met de familie patatjes zou eten met mayo, ik niet echt oog zou hebben voor dat kleine miniscule vlekje in Chris zijn gezicht. Er zouden andere dingen belangrijker zijn. Dus kom ik ook snel doorgeredeneerd op aangeleerd gedrag. Een hond kun je leren te gaan blaffen als hij wiet ruikt. Iemand die gestopt is met roken en alle negatieve gevoelens van het roken zoals afhankelijkheid, ongezondheid, verspilling, in de sigaret gestopt heeft, zal vreselijk zijn neus ophalen als een roker voorbijloopt. Misschien zal hij zelfs het gevoel krijgen dat hij geen lucht meer krijgt, of hoofdpijn of zoiet. Iedereen voelt zich wel eens niet helemaal jovel. En als je gaat nadenken is er altijd wel iets te verzinnen dat mogelijk een oorzaak zou kunnen zijn. Laatst las ik een verhaal dat tijdens de onderdekking en de invoering van het gebruik van de BH er vrouwen waren die beweerden dat zij er een hernia aan overhielden. Met medische dossiers die dit ondersteunden. Wat is waar? Bestaat allergie niet? Zijn al die mensen die in het voorjaar lopen te snuffen gewoonweg ongelukkig en is dit hun uitweg? Of moeten we accepteren dat wij mensen fijngevoeliger worden? Ik weet het niet.

Dag 18 (21 januari 2008) Deep space nine

14 jaar en onbevangen dacht ik stoer te zijn door te gaan roken. In de fietsenstalling draaide een vriend van me mijn eerste shaggies en ik deed net of ik het lekker vond. De jeugd (dat is nog steeds het probleem) heeft niks te doen, maar wel de behoefte om invulling te geven aan een leegte. Dus ga je stoer praten over roken, intelligent vergelijken tussen de merken, sociaal leren om je te onderscheiden, terwijl je ergens heel goed weet dat het nergens over gaat. Dat is hetzelfde gevoel als op zaterdag in je nest liggen tot 12:00 uur en je voor geen meter realiseren dat je iets anders had kunnen doen… De leegte voelt goed als hij opgevuld is door slaap of praten over sigaretten.

Twee jaar geleden heb ik op een dronken verjaardag besloten te stoppen met roken en dat soort dingen doe ik dan ook. Mijn grootste angst was niet de verslaving, niet het sjagerijnig zijn, maar het missen van mijn rust momenten. Roken doe je namelijk om een informele pauze in te plannen, om even een reden te hebben om niets te hoeven doen, om nu bezig te zijn met dat je straks geen sigaret hoeft.

Chris is ’s nachts vaak wakker: Krampjes. De draagzak zorgt voor wat meer rust, maar als ik denk hem er uit te halen en in zijn mandje te leggen, dan geeft hij al een teken van leven. Beweging zorgt voor rust bij hem. Maar daarmee is mijn rust wel wat moeilijker te vinden. Als in een flits schoot mij het roken weer door mijn hoofd op zo’n ietwat moeilijk moment. Het idee om even de wereld de wereld te laten en ondanks gehuil of drukte die 5 minuten voor mezelf te hebben, even te verdwijnen, leek erg aantrekkelijk. Ik kan nog zo goed dat gevoel terughalen, in dat opzicht is nicotine ook een lastige drug. Het geeft kortdurend die rust, zodat de volgende rust weer extra goed voelt, vanwege de spanning die tussentijds opgebouwd wordt.

In de zoektocht naar een alternatief kwam ik zoals zo vaak uit bij Star Trek. Ik ben geen trekkie, maar kan me enorm verliezen in de fantasiewereld van het heelal. Ik vind ik elke serie die gemaakt is wel iets dat ik leuk vind: TNG is verhalend en zoekend en leuk omdat de personages zich zo ontwikkelen, Voyager is volwassen en doorlopend, Enterprise vind ik erg goed in zijn effecten en verhaallijn, maar bij DS9 zat me altijd iets dwars. Gesitueerd op een space station gebeurde er van alles met dezelfde peronages en ik vond er altijd een hoog soap gehalte in zitten. Maar nu deze nachten zich aandienden werd het steeds aantrekkelijker. Het idee dat ik alle afleveringen heb ( dat is 7 seizoenen met 7 dvd’s waar 4 afleveringen van 3/4 uur op staan, dus zo’n 150 uur DS9) en het soms eenvoudige soap gehalte lijkt een prima alternatief om samen met Chris te bekijken. Ik vind het ook wel goed voor zijn opvoeding trouwens, eigenlijk geldt dat voor iedereen wel…