Sinds vorige week is er wat veranderd. De laatste weken heb ik diverse gesprekken gehad met verschillende zorgverleners, welwillende ouders, opa’s en oma’s, eigenlijk iedereen wel die er een beetje verstand van heeft. Zindelijk worden is niet makkelijk. Tenminste niet voor Chris. Anderhalf jaar geleden heeft hij een super start gemaakt toen Martina thuiskwam van de negen maanden beurs met de dot pot. Hij zag dat ding, trok zijn broek naar beneden en begon meteen te plassen. Maar zo snel als het kwam, zo snel was het ook weer over. Pogingen om te belonen met stickers werkten niet meer, andere cadeautjes vielen niet in de smaak, samen naar de wc gaan om er een soort sociaal event van te maken waren allemaal futiel. Eigenlijk hebben meer dan een jaar laten liggen.
Vorige week in gesprek met een van de leidsters van de opvang bespraken we het probleem. Ik vertelde wat we tot nu toe gedaan hadden en zij kwam met een aantal ideeën. Allemaal weer meer van dezelfde soort. Uiteraard regelmaat, beloning, praten met je kind. En een voorstel was voor mij een redelijk nieuw. Ze zei: ” plaswekker”. Hoewel in het kader van regelmaat wij een aantal keren gepoogd hebben hem op vaste tijden op de pot te zetten, heeft dat nooit echt gebaat. Maar om heel eerlijk te zijn hebben we dat ook niet heel consequent gedaan. De meest consequente erfenis van de vorige pogingen is een sticker vel in de beneden wc met een racebaan en een paar stickers van Rory de Racewagen. Boven op de wc hangen twee sticker vellen met een mengelmoes van verschillende stickers, onder andere Cars en Winnie de Pooh. Mij staat bij dat toen het plassen niet lukte hij vrij snel doorhad hoe hij ons kon manipuleren tot een sticker te krijgen voor een goede poging. Het is een slim jong.
Het is zomervakantie, we zouden de tijd moeten hebben om flink met hem te oefenen. Alleen maken gebruik van het laatste jaar dat hij continu opvang heeft. De dagopvang waar hij naartoe gaat is zeer beperkt gesloten. Daar betaal je overigens ook voor. Dus in een zomervakantie als deze maken zij geen gebruik van de bouwvak, wij dus ook niet. Chris gaat lekker spelen bij de kindjes, wij hebben de handen vrij. Niet dat die gozer zo erg in de weg zit, je kan hem er goed bij hebben. Maar het is ook wel gemakkelijk zo.
Op zondag begonnen we. Toen ik hem uit bed haalde vertelde ik hem over de plannen. Geen luier meer om, plassen op het potje, groot jongetje worden. Met Martina ontstond er een stukje geweldige synergie, zoals we dat wel vaker ook in de klas hebben. Ons mannetje vind centjes erg belangrijk, dus Martina kwam aan met een potje met centjes en een spaarpot. “Voor elke keer als je plast krijg je een centje en als je 10 centjes hebt koper we er een ijsje voor met aardbeien”. Dat was het signaal: met zijn broek op zijn knieën liep hij naar de dot pot die op de gang klaar stond. En meteen een plas. Super goed! Op de computer had ik de online-stopwatch.com op countdown timer gezet en trouw elk kwartier ging er een bel. Na drie keer wist hij het al en liep hij naar de pot. En aan het eind van de middag moest hij plassen voordat de bel afging en riep hij ons erbij. Een succes dag, ik kan niet anders zeggen.
Gisteren ging hij naar de opvang waar ze hem ook weer op de pot gezet hebben, elk kwartier, zonder wekker. Ook daar plaste hij een aantal keren. Bij zijn middagslaapje plaste hij zijn hele luier vol, totale ontspanning. Na het eten zijn we naar de snackbar gegaan om een ijsje te kopen. Dat had hij driedubbel verdiend.
En vandaag was het een mooie dag, dus veel buiten spelen. De juffrouwen letten op hem en stuurden hem naar de wc als hij begon te draaien en wiebelen. Het ging allemaal goed. Hij kwam erg moe thuis, geen land mee te bezeilen eigenlijk. Plassen ging niet van harte. Tot hij vlak voor het douchen zelf aangaf dat hij pijn in zijn buik had en op de wc een flinke drol produceerde. Dat waren wel twee centjes waard! Hij was er zelf trots op: “mama, MAMA kom je kijken. Kom maar hoor, hierheen mama. Hier bij de wc, kom maar mama!” Iedereen moest zijn poep zien.
Ik ben benieuwd of dit doorzet. Wij gaan binnenkort op vakantie en dan is alles weer anders. Tot nu toe zijn er geen ongelukjes geweest. Dat wordt lastiger als we on the move zijn, maar dat zien we dan wel weer. Paar broeken en onderbroeken mee en we zijn weer van de partij. En natuurlijk de centjes en de spaarpot… die zijn misschien nog wel belangrijker.
