jaar 3.7 duurzaamheid en meer

De superpakjes zijn binnen. 14 dagen pakjes met allerlei smaken, de meeste smerig. De enige die nog een beetje te pruimen zijn zijn de smoothies, de fruit variant, de yoghurt style (maar niet de vanille-citroen) en een op appel lijkend goedje. Chris heeft ook duidelijk zijn voorkeur uitgesproken: “Die proef ik niet papa” en daarna kan ik het in zijn oor gooien of zo, maar drinken zal hij het niet. 300 kcal in 200ml vloeistof, hoe krijgen ze het erin. Ik heb de tweede bulk al besteld met alleen de zaken die hij lekker vind en vanaf nu kan het feest beginnen. Volgens mij is hij al aangekomen, hij voelt zwaar aan. Dat kan ook komen omdat mijn Grieks en Latijn op zijn aan het einde van het jaar. Maar vooruit, nog een paar dagen.

BeleefhetNU! (mijn bedrijf) is sinds een week zonneenergieproducent. Vind je het niet mooi staan: beleefhetNU! hosting – coaching en training – music – solar producer. Mijn droom van vele jaren is nu werkelijkheid geworden. Een zoektocht op internet van Duitsland tot China, een niet al te grote investering , een mooie zaterdag en daarna stonden er 3 PV panelen op mijn platte dak van de werkunit, aangesloten op het eigen energienet. Vanwege bezuinigingen had ik geen stroommeter aangeschaft, maar dat zat me al meteen dwars. Ik ben niet voor niets een beta man: Meten is weten. Met grote fascinatie kan ik kijken naar een geautomatiseerde pH meter die het verloop meet tijdens een titratie. Mooi grafiekje erbij en dan in de re-run om te kijken of het nog een keer precies hetzelfde is. Het zal wel een lichte vorm van autisme zijn. De spullen waren aangesloten, een groen lampje brandde, maar aan niets kon ik zien dat er stroom geproduceerd werd. Op mijn electriciteitsmeter is een stand 5, die de teruglevering registreert, maar na 3 dagen stond hij nog steeds op 0. Op internet las ik dat de Volcraft energie 3000 meter eenvoudig om te bouwen was, dus die heb ik gekocht bij de Conrad. Rood en zwart omdraaien en voila, een teruglever meter. De zon scheen en ik zag ineens een waarde van 330 Watt verschijnen. 330 WATT aan energie die door omzetting van de lichtenergie werd gewonnen, 330 Watt aan zelf opgewekte energie, 330 Watt bijdrage aan de toekomst.

Je kan niet meer om de duurzaamheid heen. Overal en nergens wordt je geconfronteerd met het fenomeen. Ben je wel CO2 neutraal genoeg? Is je stroom wel groen genoeg? En je gas? we moeten ons terdege bewust zijn van de recources die op gaan raken. Ons kikkerlandje loopt achter in het stimuleren van kleinschalige energieopwekking. Kijk maar eens naar Duitsland en zelfs België: daar staat het vol met PV panelen. In de plannen van de overheid staat dat ze een plan zouden gaan introduceren voor stimulering van energieopwekking. Maar ik zie het er niet van komen. De aanschaf is vrij prijzig, het duurt een tijd voordat je het terugverdient en het is nogal een stap als je je realiseert dat gemiddeld na 7 jaar verhuisd wordt. Maar toch.. ik geloof erin dat je mensen best over de streep kan krijgen. Een maatregel als een speciale aantrekkelijke belastingmaatregel als je meer dan 10% van je energiebehoefte zelf opwekt, of bij overdracht van een huis de verplichting om 1% van de overdrachtsbelasting te moeten gebruiken voor duurzame energieopwekking. Of voor bedrijven een aantrekkekijke aftrek voor duurzame energieopwekking. Genoeg concepten te verzinnen in ieder geval. Mocht ik genoeg geld kunnen investeren, dan ga ik zeker met de energieproductie door. BHN windmolens, BHN getijdeninstallaties, BHN zonnecollectoren en PV panelen, BHN geothermische centrales, BHN solar mirrors, ik bedenk het wel.

Liander snapt dat fenomeen teruglevering trouwens niet direct, mijn energie leverancier ook niet trouwens. Na diverse mails en wat belletjes werd hen duidelijk dat ik energie wilde terugleveren. Liander zette me op de monitor lijst om te zien of er teruggeleverd werd. Ik kan wel zien dat er energie wordt opgewekt, maar als de meter niet terugloopt kunnen er twee dingen aan de hand zijn: Of ik gebruik meer energie dan de PV panelen leveren kunnen, of de meter moet geactiveerd worden. Volgens mij hebben ze stiekem een knopje omgezet, want maandag was ik ineens van de 0 af. OK, je moet je ook niet meteen rijk rekenen. Als de PV panelen op volle kracht werken wordt er 540 Watt max opgewekt. Dat betekent dat als er geen energie gebruikt wordt er toch nog steeds 2 uur geproduceerd moet worden alvorens er 1 KWh teruggeleverd word. Mijn huis gebruikt ongeveer 150 Watt aan continu behoefte, dus het duurt wel even voordat energie teruggeleverd wordt. Maar dat boeit niet. Alle energie die ik opwek wordt in eerste instantie gebruikt voor eigen gebruik en dat is de eerste duurzame winst. Ik ben blij, ook voor Chris, want laten we eerlijk zijn: duurzaamheid is meer voor hem dan voor mij.

jaar 1 maand 1 Duurzaamheid

koudefront 2 

koudefront 1

Toen Chrisje geboren werd sneeuwde het. De volgende dag was het al weer weg, maar het voelde wel speciaal. Ergens was mijn overtuiging vorig jaar dat de echte kou niet vaak meer voor zou komen vanwege het veranderende klimaat. De afgelopen dagen bewijzen natuurlijk het tegenovergestelde. Nederland staat weer op zijn kop. Schaatsen is geen sport meer die op binnenbanen plaatsvindt, maar een volkssport waar vrije dagen voor opgenomen wordt. Bij ons in Noorderplassen West zijn grote gebieden dichtgevroren, zodat er een redelijke afstand geschaatst kan worden. Dat merk je aan de hoeveelheid verkeer, de manier van parkeren en de vrijheden die mensen zich permitteren om hun geluk te verwezenlijken. Vlak bij het nog aan te leggen zonne-eiland is een kleine plas waar de mindere waaghalzen graag willen schaatsen. Maar vervelend genoeg is daar geen plek om je auto neer te zetten. De berm biedt uitkomst, maar als die vol is, dan gebeuren er rare dingen. Gisteren probeerde iemand de auto midden op de weg te parkeren, zijn kinderen uit te laden en toen ik duidelijk maakte dat ik er niet langs kon, kwam de bekende vinger te voorschijn. Hoe kon ik het ook in mijn hoofd halen om zijn geluk te bederven!? Toen achter me een rij van auto’s ontstond die begon te toeteren stapte de man boos in, een huilend kind achterlatend in de berm, startte de Ford explorer, en piepte weg, om hem 100 meter verderop glijdend in de berm te parkeren. Het was niet zo moeilijk, het duurde alleen even voordat hij na kon denken.

Nederlanders kunnen aan niets anders meer denken of over praten: Eindelijk weer een NK marathon schaatsen op natuurijs, auto’s starten niet meer door kapotte accu’s, de wegenwacht draait overuren, Limburgse watermeters vriezen kapot, ongelukken vanwege de gladheid, het ZOAB laat zijn deklaag los door de vorst, gevoelstemperatuur is een gewoon woord geworden, alhoewel he duidelijk is dat er geen elfstedentocht komt, spekuleert iedereen er over en wie gevallen is tijdens het schaatsen mag nog langer genieten van dit kadootje. Kortom: de kredietcrisis is verder weg dan ooit.

Vandaag zijn we met z’n drieën wezen wandelen. De plassen waren vol met allerlei recreanten. Ver de plas op zag je nog een paar doorgewinterde toerrijders. Het is een drukte van jewelste en we hebben alledrie onze ogen uitgekeken. Ook was er een wak vlak bij de kant waar alle lokale eenden, waterkippies en zwanen gebroederlijk en vredig in de kleine hoeveelheid water rondpoedelden, zonder ook maar 1 onvertogen woord of gebaar. Een voorbeeld voor de boze golf-rijders die scheldend hun familie naar het ijs drijven om daar GEZELLIG een zondagmiddag door te brengen.

sneeuw 1 

sneeuw 2

Voor zo’n baby als Chris is alles nieuw. En dus ook leuk, want Chris vindt alles wel een beetje spannend en uitdagend. Alhoewel je wel kan zien dat hij erg gericht is op de reactie van Martina of mij. Geheel volgens het boekje merkt hij het nieuwe op en peilt hij heel snel onze reactie. Natuulijk lachen wij bij het meeste en dat Chris dan ook.

Ik heb nog een paar dromen op dit moment in mijn leven en één van de meest vergezochte is een windmolen park bezitten. Dat is ontstaan toen ik een jaar of 15 was en me steeds meer ging realiseren dat de wereld waarin wij leven niet altijd zo vrolijk en positief is. Het begon bij mij met nachtmerries over de bom. In de jaren 80 was de koude oorlog nog volop bezig en de angst reëel. Maar al snel realiseerde ik me dat ik daar niet zoveel aan kon doen. Ik had gedemonstreerd tegen Kalkar, op de Dam achterna gezeten door een hondekop op een paard alleen omdat ik dat paard een vriendelijk tikje tegen zijn onderlip gaf en had principieel gespijbeld voor de lokale bijeenkomst in Silvolde tegen kernwapens. Maar dat alles had niet gebaat en vanaf dat moment ging ik me drukker maken over het milieu. Zuinige brommers, auto’s die weinig diesel verbruikten, lagere snelheden, ecologisch verantwoordde houtkachels passeerden allemaal de revue. Dat alles met het idee in mijn achterhoofd dat ik denk dat we met z’n allen best ervoor kunnen gaan zorgen dat we van alternatieve energiebronnen gebruik kunnen gaan maken, zonder dat alles nu drastisch moet gaan veranderen. Ik weet niet of het de leeftijd is die ik nu heb, het feit dat ik getrouwd ben en een knulletje van 1 jaar onder mijn hoede heb, dat ik scheikunde geef aan VMBO leerlingen en ik het als een opdracht zie om hen een besef mee te geven dat ze na moeten gaan denken over hun keuzes op milieugebied, ik denk steeds vaker aan de keuzes die ik bijna kan maken. Ik zou heel graag een paar zonnecellen willen aanschaffen. Maar die krengen zijn toch nog best wel duur. Niet iets dat even snel aangeschaft kan worden door mij. Maar het idee dat ik tegen Chris kan zeggen dat ik die dingen voor hem gekocht heb, doet me wel wat. Nog mooier zou het zijn als er dan een kleine windmolen naast kan komen te staan en een systeem dat werkt op aardwarmte, maar dat mag niet van de gemeente Almere. Zelfs Jorritsma mag dat niet. Nou denk ik niet dat ik mijn leven lang in Almere blijf, dus zijn er wellicht kansen bij de volgende stap. Ik wil wel graag het goede voorbeeld aan Chris gaan geven, een duurzaam voorbeeld.